(Narrator i jednocześnie bohater tego opowiadania odwiedza 3 marca 2020 roku dom kultury w nieznanym Czytelnikowi mieście. To nowoczesny kompleks, obfitujący w liczne tajemnicze zakątki i korytarze, miejsce do którego przybywają rozmaite ciekawe postacie. Nie ma tu jednak żadnych kamer i nie widać żadnych pracowników wokoło. Ciekawe, gdzie ich wszystkich podziało? To na przykład w zamkniętych gabinetach przebywają ludzie, wykonujący rozmaite usługi. W tym domu kultury, występującym w napisanym przez Patryka Daniela Garkowskiego cudownym opowiadaniu, odbędzie młody i dorosły, elegancki mężczyzna-narrator bardzo ważną rozmowę z panią dyrektor. Pragnienie wynajęcia pomieszczenia do celów dydaktycznych i biurowych jest wielkie, przemożne, uprzejmy pan ma zamiar założyć też własną policealną placówkę oświatową z uprawnieniami szkoły publicznej. Zaś odwiedzając ten miejski dom kultury, nasza inteligentna postać literacka poddaje go rozbudowanemu opisowi, zauważa ze szczegółami różne detale, spostrzega rozmaite zjawiska i zachowania ludzkie, a nie tylko sam wystrój wnętrza. Ujawnia tym samym swoją wysoką wrażliwość, a także wysoką mądrość życiową. To persona genialna.
W tej instytucji przebywają choćby widziane przez niego liczne pary zakochanych nastolatków, siedzących sobie, pochłoniętych w czynnościach miłosnych i rozrywkowych. A z jedną z tych par narrator nawet nawiązuje niebezpieczną rozmowę, która kończy się, dość nieoczekiwanie, fizycznym atakiem… Nastolatki bowiem - zirytowane z powodu pogadanki obywatelskiej - chcą zrobić sobie z narratora najzwyklejszą kanapę i usiąść na nim. Nie chcą już siedzieć dłużej na podłodze. Pragną wyładować złość. Ruszają więc do ataku... Próbują nieudolnie przytrzymać delikatnego i kruchego mężczyznę… Najpierw jednak, wcześniej, narrator rozmawia z panią dyrektor, która odmawia swemu interesantowi, nie wyraża zgody na wynajem lokalu. Okazuje się, że przybyły elegant nie może liczyć na nawiązanie umowy.
Nietrudne w odbiorze opowiadanie pisarza Patryka Daniela Garkowskiego przedstawia przeżyte przygody w konkretnym dniu - 3 marca 2020 roku, ujęte są także w tej mądrej pracy rozważania - socjologiczne, oświatowe, filozoficzne i estetyczne… Nastoletnie istoty zjawiają się w instytucji społecznej - poddanym opisowi domu kultury - o ściśle określonej porze, krótko przed godziną piętnastą, kiedy najpewniej zajęcia szkolne nie trwają już i można organizować sobie czas wolny. Na wygodnych kanapach odbywają się igraszki, przytulanie i całowanie… Użytkowane są przez młode istoty telefony komórkowe. Trwa przeglądanie internetu i smsowanie. Fakt, że dzieci - w miejscu publicznym - całują się, przytulają, trzymają za ręce… głęboko irytuje i zasmuca wykreowanego narratora. Jego zdaniem takie czynności należy wykonywać w miejscu odosobnionym, w warunkach intymnych, a nie zaś w miejskim domu kultury. Jednocześnie, wydaje się, że nie mają po prostu gdzie te nastolatki tego robić.
Patryk Daniel Garkowski)
